शीर्षक आँफै दिनुहोला

सायद रुँदा रुदै आँशुका भेलहरु पनि सकिन आँटे होलान । सिरानीको खोलमा टाटो बसिसक्यो तर पनि मनमा लागेको घाउमा भने अझै खाटा बस्न सकेको छैन । आँफ्नो भन्नेले नै छुरा रोपेर जाँदा तनको घाउले भन्दा मनको घाउले पीडा दिने रहेछ । सम्झन्छु कान्छु म तिमी बाहेक अरु कसैको हुनै सक्दिन् । आहा कस्तो चेपारे हुन्थ्यो उसको वोली म त्यसमा नै मख्ख हुन्थे ।

अहिले उसले पठाएका एसएमएसहरुलाई हेरेर बस्नु बाहेक मेरो अर्काे चित्त बुझाउने ठाँउ नै छैन । हर रात उसले पठाएका एसएमएसहरु हेर्छु र कल्पना गरेर बस्छु आजै पठाएकी हो मेरी कालीले । कहिलेकाँही कल्पनाले पनि आनन्द दिँदो रहेछ तर पनि आनन्द मात्र दिन्छ तर मनको भेललाई आँखाको डिलले छेक्न भने सक्दो रहेनछ । त्यस्तै हुन्छ अविछिन्न बग्छन नयनबाट आँशका बुँदहरु ।
लेख्दै गरेको लामो कथा वा उपन्यास के हुन्छ त्यसको केही अंश पुराको लागि प्रतिक्षा गर्नुहोला..............