Saturday, March 30, 2013

झर्काे नमानौँ ल ...................

हलमा चलचित्र चलिरहेको छ । हल्ला पनि उस्तै छ । एक्लै म एउटा छेउको सिटमा बसिरको छु । मेरो छेउमै एउटी सुन्दर युवती पनि । उसको छेउ देखि लस्करै चार जना केटाहरु बसेका छन । केटाहरु केटीलाई जिस्काइ रहेका छन । मलाई त्यसको कुनै प्रवाह छैन । तैपनि कतिपय अवस्थामा तिनीहरुको अश्लिल हुटिङले मेरो एकाग्रतालाई भने भंग गरिरहेको थियो । निकै अपेक्षाका साथ पुगेको थिए गणेश हलमा छड्के हेर्नको लागि तर पनि मैले पाइने ती अपेक्षाहरु पुरा हुने छाँटकाट ।
फिल्मको आदा भाग सकियो । बाहिर निस्किए । हलमा केके बेच्ने बस्ने नाम थाहा छैन तै पनि उनले मलाई चिनेका छन । मैले पनि उनलाई सँधै गइरहने भएर पनि होला । उनी आडमै बसेर केक खाँए । सिनेमा हलको अपरेटर आए । ओ गुड्डु यार के फिल्म हो यार यस्तो मैले अहिलेसम्म केही बुझ्न भ्याएको छैन । उसँगै कुरा गर्दै थिएँ । ‘दाई केक दिनुस न ।’ एउटा कोकिल श्वर सुने । तेही युवती थिइ । जो मेरो आडमा बसेर ति चार युवाहरुको अश्लिल हुटिङ्लाई मसँगै वा अझ भनौ म भन्दा अझ बढि नजिक रहेर सुनिरहेकी थिइ । सिट प्याक भएर पनि  हो मैले चाहेर पनि त्यो सिट छाड्न सकिरहेको थिइन । किनकी त्यो सिटमा बसेर ति युवतीको सामु मैले अश्लिल गालि सुन्न आँफैलाई लज्जावोध भइरहेको थियो । त्यसैले पनि त्यहाँ देखि अन्त जान चाहन्थे ।
फिल्म चलाउन गुड्डु भित्र पस्यो । सबै दर्शकहरु पनि भित्र पसे । सबै सँगै ति सुन्दर युवती समेत भित्र पसि । म अन्तिममा भित्र पसे । आँफू बसिरहेको सिट नेर पुगेँ यसो अध्यारोमा छामेँ । त्यहाँ त अर्कै पो बसिरहको रैछ । मोवाइल बाले हेरे दुई नशिला आँखाहरु टल्किए । यहाँ म बसेको थिए ? मैले सटिक शव्दमा प्रश्नवाचक चिन्ह खसालेँ । तपाईँ त्यहाँ बस्नुस न । उसले आँफू पहिले बसेको सिट तिर इसारा गरेर भनी । म उसको आग्रह थियो । या अरु कुनै एउटी प्रेमीकाको आज्ञा सिरोधार गरेझैँ उ बसेको सिटमा बसँे । पर्दामा सारुख खानको दुई मिनेट सोच्दै थियो । मैले यही मौकामा उनलाई सोधेँ । ‘के भयो र यहाँ ?’ ‘कस्तो छिल्लिएका केटा हेर्नुस न ?’ उसले सटिक जवाफमा उल्टो प्रश्न पो गरि । अनि म पनि  त तिनै केटाहरुको जातको हु नी त ? उसलाई मेरो प्रश्न थियो । तपार्इँ र उनीहरुमा अलि फरक होला नी ? होला नी मतलव मैले उसलाई सोधेँ । फरक छ । त्यसैले तपाईँलाई आग्रह गरेकी । तपार्इँ पनि उनीहरु जस्तो हुनुहुन्थ्यो त सायद एक्लै आउनुहुने नै थिएन नी । उसले भनी । होइन मैले आज साथि पाइन । त्यसैले एक्लै आँए नत्र त म पनि सँधै यस्तै ग्रुपमा आउने केटो न हुँ । तै पनि तपार्इँलाई देखेर मलाई त्यस्तो लागेन । उसले भनी । तपार्इँलाई त्यस्तो नलाग्न पनि सक्छ । तर तिमी एक्लै आएको ? मेरो सहजै उसलाई सम्बोधन थियो उसलाई मानाँै उ कुनै मेरा चिनजानकी युवती हो । या अझ यस्तै मेरो पुरुषार्थको परिचय मैले जान्दीन । उसले मलाई आश्चार्यले हेरी केही मौनता साँधेर फेरी बोली तिमी ? अँ मैले भने कुनै कमजोरी मेरो प्रश्नमा ? उसले भनी एकै पटक तिमी ? उसले मेरो पुरुषार्थलाई चुनौती दिइ । र फेरी बोली केही छैन सबै केटाहरु यस्तै हुन्छन । अँ तपार्इँ सोध्दै हुनुहुन्थ्यो के रे ? आँफैलार्य प्रश्न गरि र फेरी बोली ‘ए म सँधै एक्लै आउँछु फिल्म हेर्न ।’ उसले सटिक जवाफ पनि दिर्इँ । एक्लै मजा लाग्छ । होइन फिल्म हेर्न पनि कस्तो एक्लै बानी परेको ? मैले उसलाई प्रश्न गरेँ । अनी के गर्ने सँगै ल्याउनलाई त कोही हुनु नी त प¥यो नी ? उसले फेरी मलाई नै प्रश्न तेर्साइ । कोही ? मैले प्रश्न सोधेँ । अँ । उसको सटिक जवाफ थियो । हा हा हा । मिठो जोक्स आँउदो रैछ तिमीलाई हसायौँ । के नी जोक्स ? केही होइन ? मैले भने । अनि के जोक्स भन्नु भा त ? उसले फेरी प्रश्न खसाली त्यस्तो केही होइन तर पनि यो उमेरमा एक्लै आइ मिन कुनै फ्रेण्ड यानी हुनेवाला ? मेरो घुमाउरो सोधाई । उ पालो फेरेर हाँसी । मैले मात्र किन तपार्इँ पनि त मजाको जोक्स सुनाउँनु हुँदो रैछ त । तपार्इँ एक्लै आउन हुन्छ र म आउनु हुँदैन । अनी हुनेवालाको कुरा छ । म यसमा विश्वास नै गर्दिन ।
होइन यो कस्ती केटी हो हँ ? मनलाई मेरो प्रश्न थियो । अहिलेका केटीहरु पनि खालि हुँदा रैछन त्यो पनि यति सुन्दर । यो पढ्ने कलेजमा कुनै केटा रैन छन की कुन्नी यसलाई प्रपोज हान्ने आँट भएका । फिल्माको दोस्रो भाग सुरु भइसकेको थियो । उ आँफ्नै सुरमा मस्त फिल्ममा डुब्दै थिर्इँ । मलाई भने बोर फिल भइराथ्यो । कति खेर फिल्म सकिएला र निस्कौँला । फिल्म नसकिँदै निस्किएर पनि जाने कहाँ नै पो थियो र यो नारायणगढमा कही यसो घुम्न निस्कौँ भने पनि जाने कुनै ठाउँ नै छैन । फेरी एक्लै कहाँ पो जाने हो र ? सकियो फिल्म म निस्केँ । म भन्दा पहिले उ निस्केकी थिई । गेटमा उ कसैलाई कुरीरहेको जस्तो लाग्थ्यो । अगाडि नै पुगेर एक नास बाहिरीरहेका दर्शकलाई हेरिरहेकी थिई । मैले भने जाने होइन कसलाई कुरेको ? जाने हो मैले त हजुरलाई नै पो कुरेका हा हा मेरो मुस्कान आयो । फेरी जोक्स ? होइन साँच्चि । उसले भनि ए हो र ? मैले सोधेँ र भने जाँउ न त अब । कहाँ ? उसले फेरी सोधी । आफ्नो आफ्नो गन्तव्य । म त मेरो घर जान्छु । म पनि त मेरै अपिस जान्छु मेरो मुखबाट फुस्कीयो । अपिस कस्तो अपिस हो यतिवेला जाने । उसले प्रश्न गरि । ए म होटलमा भाँडा माझ्ने काम गर्छु यतिवेलासम्म त थुप्रै भाँडा पो थुप्रिए होलान । मैले मजाक गरेँ । बाहिर सडकमा पुगेपछि उसले म बाटो पारि संगमरोड तर्फ लाग्न थाले । उसले मलाई बाई गरि । कति मिठो बोली । यती मिठो बोलीमा अहिलेसम्म मलाई कसैले पनि बाई भनेको थिएन ।

No comments:

Post a Comment

Thanx for your comment

नमस्ते विहानी प्रवेश गरेर दिन सुरुवात गर्ने हरुको संख्या

नमस्ते विहानी