भुइँकटहरबाट एकै गाउँमा बीस लाख आम्दानी

कावासोती । भिरालो परेको कान्लामा गरेको भुइँकटहर खेती राम्रो भएपछि किसानलाई बेच्न भ्याइनभ्याइ छ ।
नवलपरासी दिव्यपुरी–९ बन्दीपुरका किसानलाई भुइँकटहर बेच्न चटारो परेको हो । ‘खेत हुनेलाई खेत रोप्न चटारो होला हामीलाई भुइँकटहर बेच्न छ’ किसान चूडामणि फालमगरले भत्रुभयो । बारीको कान्लोमा लगाएको भुइँंकटहरबाट किसानले वार्षिक रु २० लाखसम्म आम्दानी लिने गरेका छन् ।
बीस घरपरिवारले व्यवसायिकरूपमा भुइँकटहर लगाउने गरेका छन् । पशुपालनमा पनि यहाँका किसान उत्तिकै सक्रिय छन् । बन्दीपुरका कान्लामा भुइँकटहर र केराले ढाकेको छ । ती किसान रजहर र केउरेनीमा हुने हाटबजारमा केरा बिक्री गर्न ल्याउँछन् ।
असारको अन्तिम सातादेखि भुइँकटहरको उत्पादन सुरू भएपनि उनीहरुको बजार गर्ने क्षेत्र फैलिएको छ । भुइँकटहर बेच्न उनीहरु कावासोतीसम्म आउनुपर्छ । साउनको महिना ‘फलाहारी’ धेरै हुने भएकाले भुइँकटहरको बजार समस्या नहुने फालमगरले बताउनुभयो ।
कावासोतीका व्यापारीसमेत मौसममा बन्दीपुरकै भुइँकटहर कुरेर बस्ने गरेका छन् । ताजा र रसिलो भएकाले ग्राहकले नै बन्दीपुरको भुइँकटहर खोज्छन्, त्यसैले त्यही किन्छौँ, कावासोतीका फलफूल ठेला व्यापारी विष्णु अधिकारीले भत्रुभयो–‘ भुइँकटहरको समय साउन र भदौ हो, यो समयमा बन्दीपुरकै भुइँंकटहरले पुग्छ ।’
किसानले सरदर होलसेल भाउ प्रतिगोटा रु ३० मा बिक्री गर्ने गरेकाले व्यापारीलाई पनि बन्दीपुरे भुइँकटहर बेच्दा फाइदा छ । खुद्रा बेच्दा व्यापारीले प्रतिगोटा रु ६० मा बिक्री गर्छन् ।
ताजा देखिएकाले गाडीबाट ओर्लिएरसमेत यात्रुले भुइँकटहर लैजाने गरेका छन् । बन्दीपुरेले हरेक दिनजसो ताजा भुइँकटहर व्यापारीकहाँ ल्याइदिने गरेका छन् । ‘ग्राहकलाई राम्रो र स्वादिलो भए हुन्छ, हामी त्यस्तै भुइँकटहर बेच्छौँ’ अधिकारीले भत्रुभयो ।
एउटा परिवारले सदरदर चार हजारदेखि सात हजार गोटासम्म भुइँकटहर बेच्छन् । ‘आम्दानी त रु एक लाखमाथि नै हुन्छ, खर्च कटाउँदा त्यहीँ रु एक लाख बच्छ’ फालमगरले भन्नुभयो । यो ठूलो मौसम हो भने कात्तिक मङ्सिर उनीहरुका लागि कम सिजन हो ।
पहिलो लटको बजार साउन भदौ र बाँकीको बजार मङ्सिरमा हुने गरेको छ । ‘बन्दीपुरेको भुइँंकटहरको स्वाद मुखमा परेपछि अन्तको खाउँलाजस्तो हँुदैन’ शिवमन्दिरका गोविन्द पाण्डेले भत्रुभयो ।
किसानले भुइँकटहरका लागि प्रयोग गर्ने मल भने स्याउला र गाइभैँसीको हो । उनीहरुले भुइँकटहरमा वर्षमा एकपल्ट मात्र मल राख्ने गरेका छन् । ‘किसानको आम्दानीको कुराभन्दा पनि स्थानीय उत्पादनले आपूर्ति पुगेको छ, त्यसमा गर्व छ, अधिकारीले भत्रुभयो ।
सम्भावना भएका ठाउँमा निर्वाहमुखीभन्दा पनि व्यवसायमुखी भएर कृषि गरे किसान र राष्ट्र दुवैलाई हित हुने पाण्डेले बताउनुभयो ।